Het Landschap aan het woord

een Rivier vol Tijd

De tijd gaat onophoudelijk voort 

wij maar denken dat dit zo hoort. 

Voor immer, steeds en altijd 

Gaat ze voorbij, voorgoed, die tijd ? 

Ben ik gevangen in meerdere cycli 

Zit ik vast tussen vroeger en straks 

Wat als ik ergens tegen in ga 

Wat als ik, wat als, wat als…. 

Ik zie de rivier die almaar stroomt 

en steeds nieuwe druppels aanvoert 

vanaf de hoogste toppen vloeit ze 

on-aflatend, helaas al snel gesnoerd 

Kun je alles vangen of snoeren, 

vastleggen tussen dijken ? 

Om het water te doen wijken 

van laagten nog eerder dan van de zee ? 

Nee, want veel later komt de zee van tijd 

als eindhalte voor de steeds vloeiende rivier, 

Geen druppel hetzelfde is als de ander, de vorige 

Zo voert eeuwig nieuwe seconden aan 

Zo ook de IJssel, die als klokje tikt, en 

over mijn leeftijd beschikt 

zo voert ze druppels aan 

als kleine stapjes in mijn bestaan.

Albert Corporaal