Het Landschap aan het woord
Rust en Stilte
aan: Leden van de Staten Generaal
Met mijn lengte van 127 km stel ik stromend water beschikbaar als gastgever aan vissen, schelpdieren, schepen, zwemmers, vogels, koeien en schapen en nog veel meer. Ik kronkel langs steden en natuurgebieden en doe dat al honderden jaren. Uiteindelijk geef ik mijn water door aan het Katendiep en Ketelmeer. Ik ben de eigenaar van mijn bedding en laat mij slechts minimaal beïnvloeden door kribben of pijlers, ik doe het rustig en betrouwbaar. Ook produceer ik een beetje geluid dat bijna niemand hoort. Mijn boodschap aan de Leden van de Staten Generaal: laat mij in rust en stilte stromen.
Als gastgever wil ik betrouwbaar zijn voor mijn gasten, de kwaliteit van mijn water staat voorop en ook mijn stroomsnelheid is van belang voor schippers van veerponten en schepen. Betrouwbaar wens ik te zijn. Mijn boodschap aan de leden van de Staten Generaal: gebruik mij niet als afvoerput voor vuile zaken en voorkom dat iemand eigenaarschap claimt voor persoonlijk gewin, “ik ben mijzelf en niet van iemand anders”.
Als gastgever vinden mensen mij leuk, mijn rust en betrouwbaarheid beïnvloedt hun gemoedstoestand positief. Veel doe ik daar niet aan maar mijn rust en betrouwbaarheid staat in schril contrast tot hun jachtige leven vol herrie, emissie en geluid. Waarom moet je met een waterscooter door mijn water? Het verstoort mijn gasten enorm, zelf kan ik het wel aan. Mijn boodschap aan de leden van de Staten Generaal: beïnvloed door regels en handhaving de volstrekt onnodige verstoring van mijn rust en laat mij in stilte stromen.
Soms verstoort mijn bron de Rijn het mooie rustige evenwicht, ook vorst en wind zijn soms de oorzaak dat ik er even flink tegenaan moet om weer terug te keren naar de rust en mijn evenwicht. Ik voel me dan onstuimig en verward. Mannen met gele jacks lopen heen en weer en bij ijsgang kraakt en dreunt het van ellende. Mijn boodschap aan de leden van de Staten Generaal: laat mij eventjes alleen op zo’n moment, mijn bed is breed genoeg om al het water te verwerken.
Mijn vriend is dit jaar 23 jaar geworden, hij drinkt alleen veel te veel koffie en veel heb ik niet aan hem. Natura heet hij, geboren ergens in een ander land, in Brussel. Dankzij Natura worden allerlei stukken papier geproduceerd, daar heb ik helemaal niets aan, aan papier heb ik sowieso een hekel. Mijn vriend komt ook nauwelijks bij mij op bezoek om te praten over mijn rust en evenwicht en die vermaledijde discoboten in het strijklicht. Mijn boodschap aan de leden van de Staten Generaal: ga eens een plan maken met Natura, een plan waardoor ik nog meer rust kan uitstralen.
Cultuurliefhebbers komen soms langs om iets te doen met geluid of bordjes met foto’s of schilderijtjes. Gelukkig heb ik geen hinder van dat volk en ze vinden mij leuk, de IJssel ‘inspireert’ zeggen die liefhebbers. Wat dat inspireren inhoudt weet ik niet, maar ze gaan hun gang maar. Laatst speelden, in Schelle Oldeneel, musici mijn geluiden na; en de geluiden van dieren waarvoor ik gastgever ben. Dat vond ik wel grappig. Zo vind ik het geklingel van zo’n scheepsbel ook leuk. Vroeger klonken die veerbellen wat vaker. Tegenwoordig hoor ik het ijle gelui van een bel in mijn stilte, af en toe. Tegenwoordig is het meer van piep piep piep en kijken die mensen op een klein schermpje. Mijn boodschap aan de leden van de Staten Generaal: laat de schermpjes thuis en kijk naar mij en de dieren, schepen waarvoor ik de gastgever ben.
Leden van de Staten Generaal, luister eens naar mij.
Erica en Dirk Jan van Swaay
betrokken bij Kunst & Cultuur in de IJsselvallei en met liefde en respect voor de IJssel. Bij activiteiten opereren wij binnen veilige marges van de IJssel en haar rivierenlandschap.