Het Landschap aan het woord
Kwetsbaarheid
Lof der kwetsbaarheid
open je ogen, zie mijn dromen
westenwind over meanderend water
verwarde kruinen op gekromde bomen
het sterven van gesnater
sluit je ogen, denk aan later
laat de zwanen landen
proef de ochtenddauw, op je lippen
de IJssellanden
jouw verborgen bron
in elkaars handen geborgen
weerloos als een twijg
ben ik jouw levende heden
toekomst en verleden
kind van de tijd
gekrenkt in mijn meesterschap
wil ik niet achteloos sterven
maar volharden in mijn sterfelijkheid
en schoonheid verwerven
het vee laten grazen
de seizoenen behagen
beton en wegen weerstaan
en jouw vruchten dragen
om te zijn, jouw kind
spelend in zijn droomrivier
om jouw ogen te openen
daarom, ben ik hier
Johan Jonker
houdt van wegdromen in het landschap en in zijn hoofd